Familie weer bij mekaar

Ten slotte heb ik besloten toch maar de moeite genomen om de epiloog te schrijven.

Het waren lange weken alleen thuis te zijn en Els en de kids nog in Kenia. Maar als je geduldig wacht en veel Skyped dan is het vanzelf de dag geworden dat ook de rest thuis kan komen.

Met de ontvangstcomité, Gerda en Dick en de Kids en Pake en Bebbe, naar Schiphol en dan uitkijken naar 1 blond koppie en 2 bruine krullenbollen. Door een raam zien we ze voor het eerst. Els neemt eerst de tijd om ze aan te kleden naar NL standaard, Andrew de jas van Paul en Paul zelf een sweater met een hood. De kinderen kijken me eerst verdwaasd aan door het raam waar iedereen als voor gek staat te zwaaien. Nog even wachten en dan komen ze door de deur. Andrew stopt gelijk in de deuropening door alle commotie! Maar als hij ziet dat zijn broer mij in de armen vliegt krijgt hij meer vertrouwen. Hij zegt nog niks maar op mijn knie zitten en de vliegtuigballon aannemen van Gerda gaat al wel. Zo kennen we Andrew wel, eerst de kat uit de boom kijken maar dan lekker rennen met de ballon.

Wel vreemd dat ik (en Els) hem al 9 maanden kennen en de rest nog niet. Ook wat skype toch al bekend maakt. de rest van de familie zijn zeker geen vreemden meer.
We gaan gelijk daar even drinken en Els verteld dat Paul de hele vlucht filmpjes heeft gekeken en Andrew behalve een uur slapen constant Els als klimrek in gebruik heeft genomen. Alles was prima gegaan, alleen de douane in Kenia deed nog even moeilijk over de visum van Els: "You're illegal in the country" "What you did is illegal and not good, now go, go". Dat wilde Els wel.... Het is illigaal om langer dan 6 maanden in Kenia te verblijven en tijdens de adoptie laat je niet zomaar je kind achter om even heen en weer te vliegen naar het buitenland. Er was een mogelijkheid om Tanzania in te rijden naar het stadje Arusha om een stempel te scoren maar tegenwoordig moet je niet alleen het land uit maar ook uit de oost Afrika unie.

Nadat we afscheid hadden genomen van Michael en Edith en Jeremiah, die in hetzelfde vliegtuig zaten, rijden we naar huis zonder file. Thuis aangekomen is het al donker maar Andrew had een missie en dat was aanbellen bij de voordeur. Nadat Pake een helpende hand had geboden rende Paul naar boven naar zijn bed, ook Andrew wilde kijken en het zag er precies zo uit als de foto's en op skype. Snel werden de cadeautjes bekeken maar in de huiskamer was de drum favoriet. Dan weten de buren ook dat we weer thuis zijn :-) De eerste nacht gaat zoals geadverteerd alleen Andrew wordt een beetje vroeg wakker, dit gaat hij vaker doen...Ze vallen met de neus in de sneeuw en behalve de handschoenen zijn de extra kleren geen probleem. De kou is geen probleem, alleen wat een gedoe ook al weer met het aantrekken van alle attributen..

Bij de kinderen lijken er geen aanpassings- problemen, wij wennen nog wat. We doen het rustig aan met de bezoekjes en Paul gaat al snel weer naar zijn nieuwe school en die bevalt goed! Andrew gaat wat later maar dit doet hem goed. Hij hangt minder aan ons en wil al afspreken met vriendjes net als zijn grote broer.

Kwaheri Kenia, het was weer een geweldig avontuur!

Pake daar bel

Daar was ik 10 uur geleden

straks mag ik

Dus zo ziet het gras eruit in Nederland

Welke molen, gaan!!!

Han naar Nederland.

Om 05.30 uur op 6 november is Han naar Nederland vertrokken. Paul was heel verdrietig en Andrew was helemaal van slag. En ik vond het vooral spannend hoe het zou voelen alleen in Nairobi te zitten met twee kinderen. De eerste dagen waren zwaar, vooral omdat de kinderen meerdere keren per nacht uit bed kwamen. Nu gaat het gelukkig een stuk beter.

Met mij (Han) ging het prima, de vlucht verliep redelijk en ik werd goed opgevangen door mijn zus Jeannette. Wel was er nog even een momentje, nog maar 5 meter verwijderd van mijn zus, de matglazen deuren van de douane gingen al open...Daar werd ik aangesproken door de douane die de manden verdacht vonden of interessant. Gibt es schlangen im korb? Wel even omschakelen in het duits, Nein keine schlangen",wat wel, wilden ze weten, ik zei kralen wat de reactie opriep: "Koralen". Nein, nein en ik werd meegenomen naar de scan. Dit was voldoende geruststelling en ik kon alsnog m'n zus een hug geven. Daarna friet met satesaus halen en even uitpuffen met de eerste verhalen. Jeannette bracht me daarna naar huis en ik belde bij de buren aan voor de sleutel. In de kamer hoorde ik Kimi al huilen:"HOOW, HOOW. Die had me al gehoord!! Toen de kamerdeur openging wist Kimi van gekkigheid niet wat te doen. Cirkeltjes draaien en huilen en gek doen, met de belofte dat ik nog even zou buurten heb ik de hond meegenomen naar huis.

Wat perfect was het huis klaargemaakt, tot in de kleinste details! De handdoeken hingen in de W.C. en in de keuken. De bedden waren opgemaakt en de handdoek lag klaar in de douche. Boodschappen in de koelkast en de krant op tafel. Zo mooi wordt het niet meer, hahah. Geweldig bedankt!!

Even douchen en met de hond wandelen, Kimi wist nog precies op welke hoek ze brokjes kreeg en wat onze ronde was, ik kon haar achterna lopen, alsof ik niet weg was geweest. Daarna bij de buren borrelen en al de eerste verhalen uitwisselen. Errug gezellig weer. Daarna moe in mijn klaarstaande bedje gedoken. De volgende dag naar beneden en begroetingsritueel met Kimi, toen viel het al op, wat is het stil in het huis in je eentje.... Dit zou ik daarna nog veel meer voelen.

Ondertussen ben ik 1001 dingetjes aan het doen en uitkijken om gek te doen met de kinderen met Skype. Het leukste is nog drummen op de drumstel van Paul maar ook de kamers heb ik kunnen laten zien. Ze komen in een warm nestje terecht. Met de fotoos van zijn slaapkamer die we al hadden laten zien was het niet eens zo spannend voor Andrew. De cadeautjes op de kast, die zijn interessant!

Ook bij mijn moeder geweest die al 2 x is verhuisd sinds ik weg was en die was zo moe dat ze maar af en toe de ogen opende. Toen ik later weer bezoek kwam was het wat beter maar triest m'n moeder zo te zien die me alleen een smalle glimlach kon geven en ik heb bij haar bed gezeten en haar hand vastgehouden.
Ze heeft later nog 1 keer de ogen open gedaan waarbij ze Andrew kon zien. Een week later is ze overleden.

De laatste 2 weken vallen Els zwaar. Stempels halen downtown, kinderen lopend brengen en halen van school, 4 koffers inpakken, spulletjes verdelen over de schoonmaakster Maria, de guards en andere bekenden. De huisbaas komt nog een paar keer langs om te proberen extra geld te ritselen, mooi dat Els de fiets van Paul als ruilhandel kon aanbieden. Gelukkig wordt ze regelmatig uitgenodigd door andere families om te komen eten. Maar dan is het zover, taxi Paul regelen en errug vroeg opstaan. Kenya uitzwaaien en gaan!

Het was weer gezellig

Kenya airways

skype favoriet