Middenstand

We hadden een volle dagbesteding gepland. Els zou met Diane naar Jukumu Letu gaan in Ngong town. Dit is een project voor opvang van kinderen van werkende moeders in de slum en waar ze huisnijverheid aanbieden om dit te betalen. Ik zou met Ingrid en ieder 1 kind op jacht gaan naar manden. Deze manden hebben we wel eens aan de kant van de weg gezien en kun je meenemen als zijnde koffer. Alleen heb je langs de kant van de weg niet zoveel keus en zijn ze niet zo schoon meer. En voor mijn idee om 2 manden te kopen die net verschillend in grootte zijn zodat ze precies in mekaar passen heb je een ruimer aanbod nodig.

Bij Viking house zou de mandenwinkel zijn. Aan de Waiyaki Highway vonden we de Viking house met de mandenwinkel. Ook dit is een project om geld te genereren voor minderbedeelden.
Een huiskamergrote winkel overvol met manden. En ik wilde 2 grote en die liggen in de hoek onderop dus op het oog zoeken en stapelen. De mooiste mandentorens hebben we gemaakt tot ik 2 perfect passende had gevonden. Ik mocht niet onderhandelen maar kreeg honderd bob korting.

Op de weg terug waren we bijna thuis toen ik een telefoontje kreeg van Els. Er was wat gebeurd en daardoor kon ze de volgende afspraak niet halen of ik..... Hierbij draaide ik de Riara road op en werd aangehouden door de sterke arm van de wet. Bellen en rijden is verboden en ik moest mee naar het bureau en morgen zou ik voor de rechter moeten verschijnen. Hier had ik al wel verhalen over gehoord en nu was ik aan de beurt. Eerst volgde de onderhandeling of Ingrid en de kinderen uit mochten stappen. Dat mocht maar Andrew wilde eerst niet mee, hij voelde de spanning natuurlijk wel. Daarna stapten 2 agenten in en moest ik mee naar het bureau. Nog geen 100 meter later belde Els weer, agent John greep deze gelegenheid met beide handen om mij aan de kant sommeren. Bij het terugbellen vertelde Els dat Diana was bestolen van 2000Ksh in de matatu.  Ze hadden niet zo'n zin meer om terug te gaan met de matatu. Hier kon ik vertellen dat ik ook bestolen zou worden  maar dat ik nog niet wist hoeveel. Els en Diane zouden proberen toch op eigen kracht terug te komen. Het gesprek met de politie begon met de vraag of ik een andere oplossing wist dan naar het bureau, daar heb ik natuurlijk heel verbaasd op gereageerd. Toen ging het gesprek van 10000 naar 5000 naar 3000 en toen begon ik mij bezorgd te maken om Andrew en besloot dit maar voor lief te nemen. Daarna mocht ik ze weer terugbrengen en kon ik verder. Bij Ingrid hebben we even een boterham gegeten om het voorval te laten bezinken. Els en Diane waren gearriveerd zonder kleerscheuren bij hun volgende afspraak, waarbij ze voorin mochten zitten naast een gezellige rasta chauffeur.

2 mooie manden, een goede dagbesteding en 2 sterke verhalen erbij, al met al en goede dag voor de middenstand.  

grooote vliegtuig naar Nederland

Wie wil er een koekje?

Niet voor nou maar straks in November?

 

school gaat weer beginnen

Na 7 weken heerlijke vakantie waarbij de jongens elkaar een stuk beter hebben leren kennen gaat het harde leven weer beginnen.
Voor Paul begon het dinsdag met een opening gekleed als op de Olympia berg. Dit valt nog niet mee als je als adoptiefamilie hier zit. Het is niet zo dat je uit de kast even wat oude spullen kan trekken en dan gaan verknippen tot het juiste resultaat. Simpele dingen en flink promoten is dan het concept!
Een t-shirt van Han  met een riem en een koele Numibische huidskleur eronder (zie Asterix).

De juf vertelde een verhaal over hoe het er toen aan toeging waarbij de kinderen de sporten moesten uitbeelden.
Aan het eind het dreigement dat de sluiting van het thema, moderne spelen zouden zijn waarbij ook de ouders met sportkleding moeten aantreden.
Paul mocht het hulpje van de juf zijn omdat hij de klas al kent. Dit vond hij prima en trots heeft hij heel wat kinderen geholpen.

Voor Andrew begon de school op woensdag. Het plan is om hem 2 ochtenden per week naar school (peterspeelzaal) te brengen. Hij heeft het er al weken over en we hebben samen de dagen weggeteld. In januari heeft hij 6 weken school al mogen meemaken in het tehuis in Bukura. De laatste dag wilde hij toch niet maar met lichte overreding ging het zonder drama.

Het leven wordt wel zwaarder met 2 kinderen

Op de Olympia berg

Allemaal op de foto met de vlam

Afrekenen net als bij de Nakumatt

Dag Mama!!

We zijn er een half uurtje bijgebleven en het spelen begon in de zandbak buiten. Daarna waren (bekende) huishoudelijke activiteiten in. Hij heeft gekookt, zijn rugzak gewassen, en van alles afgerekend met de kassa. Het zingen vond hij minder leuk, de kinderliedjes zijn lang zo leuk niet als de liedjes op de USB stick. Geef Andrew maar "Daddy cool" of "We will rock you" , dan zingt hij uit volle borst mee en we hebben het al eerder gehad over zijn goede longen. We hoeven de toeter in de auto niet te gebruiken maar draaien het raampje los....Het laatste halfuurtje hebben we weer meegemaakt en Andrew had ons niet gemist. Wat hij wel een beetje moeilijk vindt is dat in het speelkwartier hij met Paul gaat spelen maar dan gaat Paul al na een kwartier weer de klas in. Je merkt het niet zo aan hem maar hij vindt het toch wel spannend en wil als we naar huis gaan niet meer naar school. Gelukkig verandert dat na een paar uur al weer.

simple cake

Mijn verjaardag kwam eraan en we hadden wat problemen met cadeautjes verzinnen. Daarom het geweldige idee om met z'n allen een cake te gaan bakken. Daarna deze te glazuren en een topping toe te voegen. Samen naar de Nakumatt, verzinnen en kopen van de juiste ingrediënten. Op de dag zelf kwamen we bij navraag erachter dat we het verkeerde meel hadden gekocht dus, hop, nog een keer naar de Nakumatt. Gelukkig hadden Tom en Monique nog een handmixer want dat is handig en hadden we niet. Om de inzet nog wat te verhogen hadden we Frank en Ingrid uitgenodigd, samen met Bette en Simon om de cake te komen proeven.
Het deeg mixen ging moeizaam maar met wat volharding leek het wat. Daarna kon het deeg in de bakvorm en in de oven. Deze oven warmt niet erg goed op en moet je eerst op maximum zetten. Alleen na 5 minuten viel de stroom uit. Paul probeerde met zijn hete adem nog de oven op temperatuur te houden, maar gelukkig duurde de stroomuitval maar 10 minuten. We hadden nog goede hoop en na een tijdje begon het heerlijk te ruiken. Na de extra 10 minuten kon de cake eruit en.....bleek deze zwart en plat. We hadden nog een kwartiertje voor de visite en dus ging ik als de weerlicht naar de Junction Mall. Els had daar een simpele cake zonder toppings gezien voor maar 400 Ksh. Dit was niet in een winkel maar rond de trap staan vitrines met een behulpzame dame erachter. Na 3 rondjes eromheen met on-Keniaanse spoed zag ik alleen kant en klare taarten voor 2400 Ksh. Daarom maar even vragen aan de behulpzame dame: "Do you have just a simple cake? Ze antwoorde met een verbaasde:"simplecake??". Ik zei:"Yes, just a simple cake without toppings". Haar uitdrukking veranderde niet en ze zei nog een keer :"simplecake??" Hierna wees ik op de vitrine en zei: "You had a simple cake yesterday in your display". Zei zegt :"This is the display".  Ik: "Yes I know but you don't have any cake. Hierna loste ze de babbelonische spraakverwarring op met te zeggen :"This is all we have".  Gelukkig vond ik een paar kraampjes verder een simpele carrotcake en kon met gezwinde spoed huiswaarts.
Frank zei toen hij binnenstapte:" Gaan jullie het huis verkopen, het ruikt hier zo lekker". Met het verhaal en het  resultaat als illustratie kwam arme Frank niet meer bij.
Het werd een gezellige middag met carrotcake met eigen topping.

zwart en plat

Maar het ruikt lekker

Zoek de aap, zou die de cake ruiken?

 

Speelgoed voor onze kinderen

He is een beetje moeilijk om hier aan speelgoed te komen. Grofweg heb je 2 keuzes: Goedkoop chinees speelgoed wat na 2x vastpakken kapotgaat. Of je hebt goed speelgoed wat weer erg duur is. Adoptievader Frank kwam op een standje bij de eco-fair speelgoedautootjes van Muima Toybox tegen. Autootjes van gerecycled plastic en fietsspaken en niet kapot te krijgen.
Door Marc werd ik uitgenodigd om een kijkje te nemen in de fabriek ten noorden van Nairobi. We zouden eerst bij Macheo childrens home http://macheo.org/  gaan praten met Marnix in Thika. Deze Marnix heeft in een paar jaar verschillende projecten opgestart, waarvan er 1 is waarbij hij 9000!! schoolgaande kinderen voedt. Lagere school is gratis maar eten en kleren moeten ze wel zelf ophoesten. Erg indrukwekkend en professioneel waar hij mee bezig is. We hebben gepraat hoe we hem zouden kunnen helpen met behulp van onze eigen vaardigheden.
Op de terugweg zoeken naar het dorpje waar Muima toybox is. Je weet dat het kleinschalig is maar dit hadden we zonder eigenaar die ons vanaf de markt kwam ophalen nooit gevonden. Hij heeft inmiddels een paar man aan het werk met zijn autootjes. Zelf koopt hij afvalplastic en spaken in, maakt de mallen en verkoopt.
Een stel Belgen waren ook op bezoek geweest en hadden zijn simpele apparatuur gezien. Terug in Belgie hadden ze een extrude-machine gekocht en opgestuurd. Met enige trots vertelde de eigenaar dat de machine elke keer kapotging en hij het alleen maar kon gebruiken om de mallen te testen. Zijn eigen in mekaar gezette apparaat draait moeiteloos door. Hij smelt daarbij het plastic niet door verhitting maar door frictie.
De verkoopprijs is 100 Ksh. en hij heeft 5 modellen. 

plastic ligt te drogen op het dak

2 Extrude machientjes met de mallen op de voorgrond

assemblage

Klaar!

Vakantie bij Nyeri

Met onze vrienden Ingrid en Frank besloten we naar Sandai  farm www.africanfoodprints.de te gaan boven Nyeri.
Een paar daagjes de stad uit en uitkijken op Mount Kenya.
De rit erheen naar het centraal bergland was erg mooi. Van bergrug naar vallei en dat tientallen keren met bananenbomen, koffievelden, theevelden en scheef hangende vrachtwagens. Nog even bij de plaatselijke Uchumi onze inkopen doen, illegaal geplast bij een restaurant, valt toch niet op, 4 Mzungu's met vier donkere kinderen en op naar het laatste stuk nog 7 kilometer rough road en daar waren we! Heerlijke kinderen hebben we, die lekker keuvelend en spelend op de achterbank zonder gezeur meegaan.

Het is een mooi plek op een heuvelrug met  helder weer uitzicht op Mount Kenya. Thompsons en Impala's lopen op het voetbalveld en honden en een poes hangen rond op de veranda.  Kinderen kunnen op het grasveld spelen. Bij de verkenningsronde wordt verteld:" niet door het hek gaan zonder gids. Daar lopen waterbuffels en een paar luipaarden". Voorlopig zijn we nog bezig de kinderen te laten wennen aan de honden. Bij het voetbal is het zo'n vreemde lucht, donkere lucht boven ons maar de zon schijnt op ons.
We worden goed in de gaten gehouden door de hertjes.
Na het eten wordt de open haard aangestoken zodat we heerlijk warm babbelend de avond doorbrengen.
's Morgens word ik wakker met uitzicht op Mount Kenia, ik hoef mijn hoofd niet eens van het kussen te tillen. Weer hebben we een heerlijke vakantie met z'n allen waarbij de kinderen lekker samen spelen.
We hebben ook een lunch gegeten bij de Aberdare country club en in het stadje Nyeri even rondgekeken. Rond Sandai nog een "nature walk"gedaan. Frank en Els hebben de omgeving te paard bekeken. Ook Paul en Bette wilden even op een paard rijden, en ook dat kon onder begeleiding van een gids.

De terugreis was weer even mooi en we kwamen aan in een zonovergoten Nairobi, zou de winter voorbij zijn?

ff wildlife checken

nou willen wij voetballen

gaan we daarop?

kandie harder

daar is leopards rock zegt Alfred

Paul 7 jaar!

29 juli was het zover! Onze grote zoon nog wat groter met zijn 7 jarige verjaardag. Hij had al een tijdje over het lijstje nagedacht wat hij kon vragen. Gelukkig waren de spulletjes een stuk realistischer dan vorig jaar. Voor het eerst wilde hij ook geen cake meer maar een echte taart. Dat moesten we maar even regelen dan. Verder moest er nagedacht worden over welke vriendjes er uitgenodigd zouden worden. Elk jaar is dat lastig bij Paul omdat hij in de schoolvakantie jarig is. Gelukkig hadden we al een feestje gedaan met het vriendinnetje van Paul die ook in de vakantie jarig is in de laatste week voor de vakantie.
Het thema van het feest was al lang duidelijk, een vet discofeest!! Paul was er helemaal klaar voor om zijn coole moves te showen.
Het opstaan moesten we even uitstellen. Pas vanaf 8 uur begon de verjaardag. Met Andrew  erbij zongen we uit volle borst de liedjes en Paul wist er zelf ook nog een paar. Daarna was het tijd voor de cadeautjes. Hiervoor hoef je je niet aan te kleden. Ze lopen zo vaak bloot rond dat wij er ook niet aan hadden gedacht. Wel wat handiger voor de foto's bijvoorbeeld.
Voor Andrew was het wel een beetje doorbijten met al die cadeau's voor een ander maar we hadden voor beide een hoepel gekocht. Andrew vroeg wel 23 keer van wie de cadeau's waren maar uiteindelijk was er ook acceptatie.  
's Middags was het feest en met wat gebruikelijke problemen, geen stroom, wat spulletjes vergeten en veel mensen punctueler dan wij (wel handig voor het slingers ophangen), kon het feest beginnen. Eerst het zingen, cadeau's en taart en daarna ging de discobeat op standje 8. Iedereen ging uit z'n dak en niets was te dol. Paul moest wel veel oppassen dat er bij  zijn speciale moves geen slachtoffers vielen, dit onderving hij met robotdance en moonwalk.
Toch bleek al snel dat water van het zwembad en veel lege bekers ook heel leuk waren. Niemand bleef droog en sommige bleven helemaal niet droog. Als laatste viel de demo met het afstandsbestuurbare boot in het water want deze zonk.. maar het was een echt spetterfeest.

Aankleden? Uitpakken!

Wat ligt hij diep van achter..

Als ik schattig doe mag ik straks

Een echte taart!

genieten

meer, meer, meer

Wat hij kan, kan ik ook 

Zou je er nat van worden