Ons appartement

We hebben wel schik in ons appartement en het voelt al thuis. We zitten op de tweede verdieping op C 10. Tegenover ons wonen Jaap en Fimke met Isaac en Adele. Onder ons wonen Tom en Monique met Maliek en Matthew Verder wonen nog 2 Nederlandse stellen en diverse Zweden en ook een Italiaans stel. Het is een ruim appartement met 3 slaapkamers. Ook zijn er 3 wc's en twee badkamers. Met een prima boiler, even een uurtje aanzetten, kun je lekker douchen. Het balkon is met schuifpuiramen en hebben we in gebruik als meditatieruimte. Als iemand erin zit mag die niet gestoord worden.
Verder zijn alle spullen ongeveer wel aanwezig, wasmachine, pannen, stoelen, banken enz. Op de maandag komt Nelly hier de boel doen. Beneden kom je altijd wel iemand tegen en anders kun je een praatje maken met de Askari, "Hello my friend ". Ook is er een zwembad met Wc's en een BBQ plaats. en wat zitjes.

Prima voor mekaar en we houden het wel een paar maandjes uit dus. Toch zijn er wat dingetjes die wat anders gaan. Het vaste internet en stroom vallen nog wel eens uit, soms 10 minuutjes of ook een halve dag en internet zo maar even 10 dagen. Ondertussen ben je getraind aan de geluiden om te weten of stroom het doet of niet. Elk appartement heeft een waterpomp die veel herrie maakt bijvoorbeeld, Deze kan ook kapot zoals onze onderburen en ook ander hebben gemerkt. Vooral lastig als je diarree hebt en regelmatig op de WC vertoefd. Er heerst een virusje hier, iedereen komt aan de beurt. Het zwembad hebben wij bezorgde ouders over geklaagd omdat het schoner kan. Na wat chemicalien en twee dagen zwemverbod zag het zwembad er nog troebeler uit.

Een contract hebben we nog niet en ook de verplichte check of alles goed werkt hebben we nog niet gehad. Er zijn nogal wat schroefjes los. Maar zoals de vorige bewoners zeiden: :"The house has no major defect".De manager David is een erg druk man en heeft nergens tijd voor of hij vindt het moeilijk om prioriteiten te stellen. Het zal ook nog wel even duren voor het contract getekend wordt want daarin staat dat je alles in goede staat moet achterlaten en we verblijven maar 6 tot 8 maanden dus dat gaan we niet redden. De ene appartement heeft een goede T.V. een andere allemaal goede muskietennetten hangen of er zijn er met goede back-up accu's zodat je niet zonder licht zit net als je de kinderen naar bed brengt. Als de accu's niet zo goed meer zijn dan betaal je een hogere energierekening. Iedere flat heeft dus goede en minder goede dingen.

Behalve de huur betaal je de stroom en water. Dan komt David (hier maakt hij tijd voor vrij) met een erg vage rekening. Als je om een duidelijke gespecificeerde rekening vraagt, bijvoorbeeld met meterstanden dan komt hj een dag later met een beduimeld briefje en een dikke zucht waar met de pen losse getallen opstaan. 

Verder hebben we KDN internet en kun je ook kiezen voor ZUKU deze is misschien goedkoper met T.V. zenders maar de prijs blijft onduidelijk. ZUKU zegt het appartementencomplex te hebben aangesloten maar andere zeggen dat ze dit niet mogen van de beheerder omdat ze andere kabels hebben doorgeknipt terwijl ze ZUKU wilde verbinden. Misschien waren er geen aansluitingen meer in het kastje. Ik heb gebeld met ZUKU en gevraagd voor een offerte en ze zou na 10 minuten bellen, dat was eergisteren. Ach als je een beetje geduld het komt alles goed, Hakuna matata!

1 en 2. het betere Colditz gevoel
3. De parkeerplaats met 15 graden helling.
4. Merky waters

Yoghurt drinken in Banana Town

Nog in Nederland heb ik een televisie programma gezien dat heet "Ik begin" Startende ondernemers proberen hun droom te verwezenlijken. Joost wil met het merk Laki laki een nieuwe yoghurtdrank in Kenia op de markt zetten. Dit om een betere afzetmarkt te krijgen voor de melk van de koeien van het tehuis waar hij en z'n vrouw veel vrijwilligerswerk hebben gedaan. De site is www.lakilaki.nl
Na de uitzending heb ik een mailtje verstuurd met de mededeling dat ik voor minimaal 6 maanden in Kenia zal verblijven. Dit met mijn 20 jaar ervaring in de voedingsmiddelen industrie was aanleiding om een keer af te spreken. Na een informele gezellige avond praten afgesproken elkaar in Kenia te ontmoeten.

Na een paar weken kwam het telefoontje van Joost: We zijn gearriveerd! Zijn oudste zoon gaat ook naar de Nederlandse school en daar hebben we ook afgesproken, bij het zwembad natuurlijk!

In de komende maanden wil hij de productie lopende hebben. Ook na enkele jaren voorbereiding een erg ambitieus plan. Omdat een eigen productiefaciliteit voorlopig niet haalbaar is gaat Joost eerst kijken naar kleine bestaande fabrieken.
De eerste trip is een uur rijden buiten Nairobi en brengt ons naar..Banana town. Je verzint het niet, het ziet er ook een beetje uit als een afrikaanse versie van Dodge City. Dirt road en stenene huizen staan naast golfplaten krotten. In elk gebouwtje kun je iets kopen of iets laten doen dus bedrijvigheid genoeg. De kwaliteitsman wacht ons op en leidt ons via een kleine binnenplaats een trap op naar een kantoortje. Later blijkt dat deze binnenplaats al 80% van de productieruimte is. Maar er staan ons nog meer verassingen te wachten. Het gesprek is echter realistisch en inhoudelijk helemaal duidelijk, (kwaliteitsmannen onder elkaar natuurlijk ;-)).

Heel eerlijk laten ze ons zien hoe hier de yoghurt gemaakt wordt. Eerst wordt ons het pasteuriseren van de melk getoond. Van de verschillende technische mogelijkheden die ik ken om melk voor 30 minuten 85 graden te verwarmen komt er een variant bij die ik niet kende. Met een houtvuur in een kookpot en daarin de melkbus waarin de melk zit. Een batch is dus 1 melkbus. Als ik vraag naar de temperatuurmeter is deze er wel wordt mij verzekerd, maar niemand weet waar. 2 dames tillen deze melkbus in de kookpot en gaan dan weg om de volgende werkzaamheden te beginnen. Het lijkt een beetje een niet meer kies stripverhaal "Kuifje en de kookpot n Afrika".

Ook wordt hier melk opgehaald bij boeren en doorverkocht. De melk wordt gekoeld in mooie roestvrijstalen tanks met alles erop n eraan. Ook worden de melkbussen gewassen met grondwater. Alleen dan worden ze dan buiten gedroogd met chemicalien en resten melk nog in de bus. Ook het lapje wat gebruikt om schoon te maken ziet er door en door gebruikt uit.
Het verpakken gaat met een stempelmachine met losse aluminiumdeksels en 2 busjes smaakmakers.
Eerst worden alle bakjes gevuld en dan worden de deksels met de hand en de stempelpers 1 voor 1 op de bekers geperst. Dit betekent dat de open potjes een tijd open staan en dan pas gaan ze weer de koeling in.

Na de foto's en het handen schudden krijgen we wat bekers mee om te proberen. Een lekker koel drankje bij 30 graden in Banana Town!! Hierna rijden we terug naar een laboratorium in Noord Nairobi, Zij hebben de monsters getest en weten veel over de melk en yoghurt industrie en processen. Duncan is een op en top Engelsman en werkt hier al tientallen jaren. Hij is al ruim op pensioenleeftijd en praat verhalende wijs: "Once in Thika, must have been 20 years ago...".

1. Banana Town
2.3. Woodstove pasteuriseren
4. Verpakkingsafdeling
5.6.Sensorisch specialisten aan het werk.

Omdat de de gisten en schimmels erg hoog zijn , al na een week, zegt hij : "There not using the woodstove are they.." . Maar hij weet nog een fabriek in Githunguri die ze naar ee hoger plan hebben getild. Een paar dagen later gaan we kijken en zien gelijk dat de productieruimte een stuk professioneler is opgezet  maar omdat we alleen de General manager te spreken krijgen en niet de eigenaars mogen we niet in de productieruimte komen. Dit ziet er al een stuk beter uit. Nadat we zijn uitgekeken kunnen we aan de straat in een winkel van 2 bij 2 meter een paar flesjes kopen. Ook dit smaakt heerlijk en deze borrelen wat minder in de buik.

Een auto??

Han wil heel graag een auto nu we in Kenia zijn. Je wereldje wordt ook erg klein zonder. Je brengt Paul naar school, gaat boodschappen doen en koffie drinken bij Java, daarna naar huis want Andrew moet slapen. Om 15.00 uur Paul ophalen van school, even naar het zwembad, koken, eten en de kinderen naar bed. Is leuk voor een vakantie, maar wordt op een gegeven moment erg saai.

Han is met Cilas ("onze" taxichauffeur) op stap geweest. Hij heeft Han een aantal auto's laten zien, maar niet één die echt interessant was. Wij zijn naar Mike Motors geweest waar we in 2009 een auto hebben gehuurd, en hij heeft een aantal auto's die interessant kunnen zijn. Momenteel hebben we een aanbod van Sally (weer een nieuw contact) voor het huren van een auto voor 6 maanden voor een hele goeie prijs. Gisteravond zou ze naar ons toekomen met de auto, maar belde af dat het niet lukte. Tweede afspraak was vandaag om 11.00 uur. Wederom een telefoontje van Sally dat de auto waar ze het gisteren over had toch niet beschikbaar was, dus het werd een andere. Na wat mopperen gingen we akkoord, maar ook deze afspraak wordt afgezegd, want ze heeft de auto nog niet. De derde afspraak is morgen om 09.00 uur. We zijn benieuwd! Zaken doen in Kenia is en blijft lastig. Maar als het aanbod interessant is moet je hier geduld hebben, want het gaat overal op dezelfde manier.

Met Andrew gaat het heel goed. Hij spreekt steeds meer Nederlands wat alles een stuk gemakkelijker maakt. Elke ochtend rond 06.00 uur maakt hij mij wakker, en komt bij ons in bed. Even later wordt Paul wakker en komt er ook bij. Han vertrekt dan voorzichtig naar een ander bed om toch nog even te kunnen slapen.

Ook met Paul gaat het beter. Hij heeft een vriendinnetje waar hij vandaag bij gaat spelen. Na het spelen wordt hij teruggebracht door de chauffeur van de familie. Wel een vreemd idee dat een onbekende hem naar huis brengt, maar de moeder van het meisje heeft me verzekerd dat het geen probleem is. Deze persoon werkt al jaren bij hun, dus gaat helemaal goed komen.
Volgende week hebben we een gesprek op school om te horen wat de indruk van juf Daniëlle is. Het zal waarschijnlijk niet veel anders zijn dan op de school in Nederland, maar toch zijn we benieuwd.

Met ons gaat het goed. We genieten van het mooie weer hier, en de voorlopige rust voor de rechtbank-periode. Volgende week hebben we het eerste gesprek met Avelyn, een vrouw van de Keniaanse vergunninghouder "Little Angels Network". Zij bekijkt hoe het met Andrew gaat en hoe de hechting zich ontwikkeld. Na drie maandelijkse gesprekken schrijft zij een rapport voor de rechtbank en kunnen we onze eerste rechtbank sessie verwachten. Volgende week maken we ook een afspraak met onze advocaat Ochieng Ogutu (hij heeft ons in het vorige adoptie proces erg goed heeft geholpen). Met behulp van hem proberen we zo snel mogelijk na de 3 maanden foster de eerste rechtbank sessie te krijgen.

Momenteel zitten we ruim een maand in Kenia. Ondanks dat het hier goed vertoeven is, ben je wel in je hoofd bezig met het vertrek.

Naar school

Vorige week was Paul's eerste week op de Nederlandse school. Hij zit in een klasje met 10 kinderen en een hele lieve juf. De eerste 2 dagen was hij heel blij om naar school te gaan maar ineens wilde hij niet meer."Ik wil naar Nederland, naar mijn vriendjes",was hetgeen hij een aantal dagen volhield. Zo sneu om onze grote jongen zo verdrietig te zien. Ook altijd een broertje om zich heen die veel aandacht vraagt vond hij niet leuk. Het is ook heel wat voor een jongen van 6 jaar, Naar Kenia gaan, een broertje erbij en naar een nieuwe school. Gelukkig gaat het nu al een stuk beter. Hij heeft al een vriendje en een vriendinnetje in zijn klas, en gaat binnenkort na school ook "afspreken". Ook gaat hij één keer per week naar de "circus school". Een uurtje per week na school gaat hij de acrobaat uithangen. Helemaal goed!

Met Andrew gaat het steeds beter. Wij spreken al een aardig woordje swahili, en Andrew begint ook steeds meer nederlandse woordjes te gebruiken. Gisteravond werd hij ineens heel verdrietig en kon niet stoppen met huilen. Hij was ontroostbaar. Toen ik hem in het swahili vertelde dat hij Kevin mist, en Brian en Tina en Mama Jacintha  keek hij me met grote ogen aan. Nadat ik dit een aantal keren herhaalde stopte hij met huilen en viel op mijn schoot in slaap.  Ik had het blijkbaar goed ingeschat en hij voelde zich begrepen. Heel fijn om te merken dat we ondanks de taalbarriere elkaar kunnen begrijpen.

Ook Han en ik beginnen ons steeds meer thuis te voelen. Afgelopen weekend hebben we lekker geborreld in de grote tuin bij Anoek en Peter, zijn we uit eten geweest met Jaap en Fimke en onze  4 kinderen waarvan 2 heel veel kabaal maakten. Erg gezellig, alleen de andere gasten vonden het minder fijn denk ik. Op zondag gaan zwemmen in het zwembad op de Nederlandse school, waar andere zweedse en nederlandse adoptiestellen waren. Dus wat dat betreft is het prima vertoeven hier bij een temperatuur tussen de 25 en 30 graden.
Ook is Han samen met Andrew en 2 andere families naar de "whine and blanket "geweest in Mamba Village. Erg groots opgezet en proffesioneel. Een groot podium waar allerlei bandjes optreden. Zelfs uit Z- Afrika. Ook had je wat kindeactiviteiten en daar op het gras hebben we de blankets uitgespreid. Heerlijk keuvelen met de kinderen om ons heen spelen en drentelen. Andrew durfde niet in de zweefmolen maar dit kan ook komen door de ellebogenwerk dat nodig was om een plekje te veroveren. Het was wel heel warm en Andrew heeft een liter appeljuice opgeslobberd. De jetset van Nairobi was erbij en zelfs de Keniaanse Paul de Leeuw/ Andries Knevel van de nationale zender K24 was aanwezig. Een heerlijk dagje alles bijmekaar.

Voor het visuele:

Allereerste ijsje met koekjes (die zijn minder koud)
Weer een "Juice op"
Malieveld is er niks bij
Kinderveldje

Nu Paul op school zit is het gemakkelijker om in een ritme te komen. Han gaat binnenkort kijken bij een fabriek net buiten Nairobi waar hij misschien wat werk kan doen en ik ga informeren over een vrijwilligers-project in de "slum" Kibera. Dit worden uiteraard maar een paar uurtjes per week want onze prioriteit ligt natuurlijk bij onze twee jongens.