Andrew 4 jaar!!

Over 3 nachtjes, over 2 nachtjes, nog 1 nachtje slapen en dan ben je jarig en dan wordt je 4! Met cadeautjes en cake. "Carrotcake en chocoladecake wil ik"! Krijg jij carrot en chocolade cake, als de prioriteiten maar duidelijk zijn. Om half 7 kwam onze kleine ondeugd al zeuren. Even boterhammen maken en de t.v. aan en we konden zowaar tot half 9 blijven liggen, eerste cadeau is voor Mama en Daddy.
 Dit keer hadden we ze wel de kleren aangedaan wat het foto schieten een stuk makkelijker maakt. Met het uitpakken  kon Andrew niet stil blijven staan. Huppelend heeft hij alles uitgepakt. Daarna kwam de onvermijdelijke vraag wanneer de cake kwam, pas bij de visite.
Heerlijk keuvelend en spelend hebben we de tijd doorgebracht totdat het tijd was om bij het zwembad de spullen klaar te leggen en slingers op te hangen. De beheerders van het appartementencomplex hadden in hun wijsheid besloten voor de 2de keer in 3 maanden het gras te bedekken met zand. De weergoden maakte het geheel af door compleet Lake Naivasha uit te storten, de nacht voor het feestje.
Maar modderfeest vinden kinderen ook leuk!

Gelukkig heeft Tom meegeholpen met de slingers ophangen, balonnen opblazen en wat planken neerleggen zodat de gasten zonder al te erge moddervoeten op het feestje konden arriveren. Andrew vond de cake heerlijk en de cadeautjes geweldig! Jammer dat het met zo veel kindjes moeilijk wordt om alle cadeautjes in de gaten te houden. Dit resulteerde dan ook in een plons, Andrew vergat te kijken waar het modder ophoudt en het zwembad begint.

Gauw even naar boven en droge spulletjes aandoen. Ik was er ook een beetje onderstboven van want ik ben hierna vergeten om nog foto's te maken. Toen we terugkwamen hadden alle kinderen dezelfde kleur kleren aan, modderrood. Er waren er ook die hadden uitgevonden dat je het in je haar kunt smeren. Onder het genot van een wijntje, biertje of sapje stonden de ouders dit schouwspel te bekijken. Tot het begin van de avond zijn we lekker doorgegaan, daarna pannenkoeken bakken en uitgeteld naar bed.
Vanaf vandaag gaat Andrew elke ochtend naar de peuterklas. De kleuterklas stellen we nog even uit totdat we in Nederland zijn.

Tom heeft de slingers hangen en de planken liggen

Of je hebt ze in beeld of je praat erover

Niet in het water vallen, he?

Het lijkt wel een eiland

Ook op school is Andrew jarig,  compleet met kroon

6 november week vertrekt Han naar Nederland en wij volgen hem als alles goed gaat op 1 december.

Kembu camp Nakuru

Met onze vrienden Ingrid en Frank besloten we naar Nakuru te gaan! In de schoolvakantie 6 dagen rond  kijken in een ander deel van Kenia nu het nog kan. De weg erheen gaat over de rand van Rift Valley en via een goede weg kom je al tot 2700 meter. Hier is een mooi stukje straatbeeld te zien van Kenia. Overal zie je standjes en rekken met producten van de streek. Veel groenten en andere natuurproducten maar ook kunst     verkopen ze langs de weg. Op 2700 meter verkopen ze dan weer koeien- en schapenvellen en van die "Russische" mutsen met kleppen over de oren, specialiteit van de streek. En dat met een klimaat met hele milde winters. Af en toe zie je vergezichten zoals Mount Longonot, Lake Naivasha, Lake Elementeita en Lake Nakuru. Aan de rechterkant zie je de bergen van Aberdare. We rijden door Nakuru heen en vlakbij Njoro komen we bij Kembu Camp, http://kembu.com/.

Dit is een werkende boerderij met uitzicht op de rift valley en schone lucht. We hebben een sfeervol ingerichte kleine cottage met balkon en veranda. Takken zijn verwerkt in de muren en ook als attributen zoals douchestang of w.c. rol houder. Verschillende honden lopen los over het terrein en komen even buurten, een klein harig keffertje is de baas van hondenspul en wordt al snel geaaid door de kinderen maar ja hij heet dan ook "Pasta". Zelfs Andrew vindt dus deze hond te vertrouwen. Later komt een Deense dog aanwaggelen en deze is duidelijk te groot voor de comfort zone, ook te hoog om te aaien eigenlijk. Ook gaan we een middag kijken bij het melken van de koeien en voederen van de kalfjes. Deze koeien zijn heel anders dan de Masai koeien langs de weg, weldoorvoed en errug groot. De kinderen vonden het heel spannend om zo dichtbij te staan. Samen spelen de kinderen de hele week lekker met elkaar op de veranda, ook op de tripjes die we maken zijn ze lekker bezig of worden we verrast door een serenade van radiomuziek of schoolliedjes.


De tweedde dag gaan we naar Castle Egerton en met veel vragen moeten we het vinden. Met de antwoorden en vingerwijzingen komen we niet ver maar uiteindelijk zien we het liggen. Om een vrouw te overtuigen te trouwen en te leven met hem in Kenya laat Lord Egerton het ouderlijk huis van zijn geliefde  nabouwen bij Nakuru begin 20ste eeuw. Na het voltooien van de bouw vertelt zijn geliefde verliefd te zijn op een ander. Dit weerhoudt hem niet om de rijke flamboyante `Out of Africa` man te spelen incluis een vliegtuig van de Wright Brothers.

Daarna gaan we naar het Lake Nakuru National Park . Omdat we mee mochten rijden met de gehuurde bus van Frank en Ingrid konden we toch een beetje de kosten drukken. Frank en Ingrid hadden van de big 5 de luipaard nog niet gezien en wij de neushoorn. Over neushoorns struikelde je bijna in het park dus dat is goed gekomen en toen kwam er een melding via de 27 mc bakkie van de chauffeur, 5 neushoorns bij elkaar! Toen we daar aankwamen zaten de mensen in de 2 aanwezige busjes de andere kant uit te kijken. Het was een echt zoekplaatje maar toen zagen we hem op een gevorkte tak liggen. Een luipaard waar er maar 2 van in het hele park rondliepen. Na 10 minuten kreeg hij er genoeg van en met soepele sprong landde hij in het hoge gras en weg was hij (of zij).
In het meer zitten heel veel flamingo's en pelikanen. Dat was van boven het uitzichtpunt op de rots een prachtig gezicht. De aanwezige chinezen hadden meer aandacht voor Paul en Bette en zonder gene gingen ze allemaal om de beurt op de foto met de kinderen. Met wat voor een verhaal gaan ze thuis uitleggen wat ze aan het doen waren? Zonder op straat te komen toch met 2 echte Keniaanse kinderen op de foto? We hebben het maar stil gehouden dat 1 ervan Ethiopisch  is.

Later in de week zijn we ook nog richting Lake Bogoria en Lake Baringo geweest. De natuur is daar heel anders en je rijdt van de rift af van 2000 meter naar 1000 meter. Droger en warmer is het dus. Ook zagen we af en toe nog een verdwaalde struisvogel langs rennen. Daar hebben we nog in een "hot spring" gezwommen en bleven lekker in het 35 graden warme water toen er enorme plensbui overkwam.
Hier verkochten ze honing en meloenen langs de weg en op de terugtocht hebben we nog veel lol gehad met de dames met het onderhandelen en uitzoeken welke meloen en potje honing we wilden hebben. 20 dames verdringen elkaar bij het geopende autoraampje maar na wat los geleuter van beide kanten waren we 2 meloenen en een oude whiskey fles vol honing rijker. Ook zijn we nog even gestopt op de evenaar voor een foto.

Verder hebben we nog een trip gemaakt naar de Menengai krater, de een na grootste van Afrika waar er veel energie wordt opgewekt voor het land door koud water in geboorde gaten van een paar kilometer  te pompen en de stoom naar boven door turbines te leiden.

Op de terugtocht zijn we nog langs Kariandusi site geweest een prehistorisch vindplaats van de Leakey familie waar we veel obsidian en lava gereedschappen te zien kregen van tussen de 1,4 miljoen en 200.000 jaar oud. Veel oude mensenrassen komen onder andere hiervandaan.

Open dak is leuker dan de dieren

Kom erbij...

aan de lippen te zien is het een witte neushoorn

kijk uit voor de bavianen

zoekplaatje

koude hoofden, warme lijven

waar is het uitzicht nou?

niet naar achteren vallen

Dit was onze laatste trip voorlopig buiten Nairobi en wat gaan we het missen! Vooral de mensen en bedrijvigheid op straat. Handkarren en Matatu's, vrachtwagens uit de jaren 60, markten langs de weg. Met de opvoeding van de kinderen hebben in ieder geval 1 ding goed gedaan want wat zijn ze lief onderweg, (Andrew hebben we trouwens wel een paar weken lang moeten uitleggen dat onderweg lang niet zo erg is als het woord zegt), maar met de radio aan lekker zingen en spelletjes doen. Als de rit wat langer duurt gaan ze slapen of ze vragen wat er allemaal te zien is.

Judgement bij Mugo

Eindelijk, eindelijk was het dan zover gisteren. Om 12 uur zou onze Judgement getekend worden door Honourable Mugo. We stonden met 4 stellen op de lijst waarvan 3 Nederlanders. We zouden zelf rijden en Frank met Simon meenemen. Om er helemaal klaar voor te zijn zouden we vroeg vertrekken. Op het moment dat Frank instapte belde zijn advocaat op: "Hurry, she is going quikly through the list". Met gezwinde spoed haastte we ons naar Milimani high court. Daar kregen we te horen dat ze uit lunchen was...

Daarna was het wachten in de gangen van de rechtbank, zou ze terugkomen of te moe zijn? Met wat vertraging arriveerde ze weer en mochten we met z'n allen naar binnen. Toen werden we weer eruit gebonjourd, 1 stel tegelijk.
Het Zweedse stel mocht eerst en na 10 minuten kwamen ze weer buiten; NIET goed!!! Heeft Mugo weer 1 van haar buien, slecht geslapen, haar honourable teen gestoten, zich verslikt tijdens lunch...
Frank en Simon mochten naar binnen, zou Mugo het vervelend vinden dat Ingrid er niet bij was en dochter Bette?? Na 10 minuten kwam hij weer naar buiten, omdat wij gelijk naar binnen gecommandeerd werden, konden we in het voorbijgaan alleen vragen:"goed?". Een ingetogen "ja"en een bemoedigende knik van Frank."

We schoven in de banken en gingen zitten, de advocaat stond en na wat onverstaanbaar gemompel zij Mugo "You may be seated". Aiii, eerste faux pas al gemaakt. Daarna voerde ze de spanning nog even op, onze gezellige drama queen!
Ze nam het rapport door met de juiste pauzes. "Bankstatement...........ok, Policereport...........ok, Legal guardian...........ok, Child department.......ok. Bij elke pauzes verwacht je, not ok maar nadat ze het spel lang genoeg vond duren zei ze:"We grant you....... en de rest hoorde we al niet meer. Andrew Eugene Tuti Bergstra is officieel onze zoon!!!!! Je moet er even op wachten maar dan heb je ook wat! Ook Peter en Anouk met Sarah werden goedgekeurd.

In de gangen nog even gevraagd aan Ogutu wat er aan de hand was met het zweedse stel en de legal guardian in Zweden was een alleenstaande man en dat vond Mugo niet goed. Niet te geloven dat je al meer dan 9 maanden in Kenia zit met een heel voortraject, 2 rechtzaken hebt gehad, beoordeeld door 3 instanties en dan pas(!!) zo weggestuurd wordt. Dit stel zit er al een maand langer dan ons, sinds januari. Mugo heeft weer iets nieuws gevonden om over te zeuren ten koste van het geluk van een stel met kind. Ook de advocaten wisten niet wat ze hier mee aanmoesten, het enige wat we hoorden was "its been strange all morning".
Moeten ze nu een nieuwe Guardian vragen, rapport laten aanpassen, legaliseren en opsturen en dan... 2de court opnieuw en Judgement opnieuw.... Wat zullen die mensen in de put zitten, je kunt er niks aan doen, je hebt het niet in de hand, de onzekerheid moet overweldigend zijn. Als je dan bedenkt dat zoiets net zo goed ons had kunnen overkomen. Je loopt op een heel dun lijntje wat goed is en meer dan hopen kun je niet doen.

Wij zijn met 3 stellen in de file terug gereden, even bij Java uitpuffen en daarna onze Paul ophalen van de Nederlandse school. Hij had afsluiting van het semester met een olympische sportdag en wij konden er niet bijzijn.. Daar kwam hij aanlopen en hij had 3 medailles om zijn nek!!! 1e plaats voor hardlopen, 2 de plaatsen voor verspringen en discuswerpen. Andere ouders vertelde dat ze helemaal onder de indruk waren van onze Paul," Die jongen wacht een prof carriere en hij kon echt alles goed", hoorde we zeggen. Wij ploften bijna uit elkaar van trots.
Een mooie afsluiting van deze emotionele achtbaan die adoptie heet.

We staan weer buiten en proberen het te geloven

daar staan we weer

hebben ze hier geen champagne.. dan maar coffee latte

illigale foto in court, niemand zeggen

Mount Mongolot

Na het balen over de verloop van de procedure wilde ik (Els) wat gaan doen om mijn zinnen te verzetten. Toen me werd gevraagd mee te gaan Mount Longonot te beklimmen hoefde ik niet lang na te denken!

Mount Longonot (een vulkaan in de Great Rift Valley die als laatste actief was in 1860)  ligt zo'n 70 km van Nairobi en staat bekend om zijn mooie vergezichten op Lake Naivasha en de vele kloven en heuvels. We hebben de berg ook al kunnen zien toen we met een bootje op Lake Naivasha zaten.
 Om 07.00 uur in de ochtend werd ik met een aantal anderen opgehaald door taxi Edwin. Al snel konden we mount Longonot zien liggen. Na een dik uur rijden en een kop koffie konden we het aan!
Met z'n zevenen liepen we met stevige pas naar boven tot het steiler begon te worden. De stevige klim, mijn conditie en de hoogte zorgden ervoor dat ik een aantal keer buiten adem was en even moest stoppen. Maar het uitzicht daar is zo prachtig en de lucht zo fris (wat wij niet gewend zijn in Nairobi) dat de stops voor mij en de rest van de groep alles behalve een straf waren. Na een klein uur naderden we de rand van de krater.

 Een broodje en wat water later begonnen aan de ronde van zo'n 10 km op de rand van de krater. Prachtige steil begroeide rotswanden aan weerskanten, een eenzame giraffe onderaan de berg, een prachtige blauwe hemel en goed gezelschap, wat wil je nog meer! En toen het mooiste moment, het behalen van het hoogste punt van de berg. Wauw, dat geeft een goed gevoel!! Hebben we toch maar mooi gedaan! Even nagenieten op de top, voordat we onze ronde afmaakten. De afdaling was door het losse zand erg lastig! Meerdere Kenianen renden ons op slippertjes voorbij. Daar zijn onze Hollandse lijven niet op gebouwd! Al hebben een aantal mannen wel een dappere poging gedaan.

Aangekomen op de grond hebben we een heerlijk verkoelend drankje genomen voordat onze rit naar Nairobi weer begon. Een heerlijke dag en helemaal niet aan de procedure gedacht! Missie geslaagd!

Gaan we hier nog rond?

daar voeren we met het bootje

Lake Naivasha

ff hangen

gehaald!!

stand van zaken

Vandaag zou onze Judgement getekend worden volgens rechter Mugo. Het circuleert in adoptieland al weken van de geruchten wat er gaat gebeuren. Geruchten omdat niemand weet wat er precies gaat gebeuren. De advocaten niet en het L.A.N. niet. Iedereen probeert de laatste info te krijgen. Er is een nieuwe rechter die de achterstand lijkt weg te werken maar deze wil geen zaken overnemen van de anderen. 2 van de 3 rechters gaan komende maandag weer aan het werk, maar niet onze rechter Mugo. Het gerucht is dat de uitslag van de vetting board 12 oktober is. 

Dit is slechts een korte samenvatting van wat er allemaal gezegd is en wat er allemaal gespeculeerd wordt. Meerdere stellen zitten in hetzelfde schuitje en iedereen doet mee met de vraag "heb je al gehoord"? Dit natuurlijk omdat er geen feiten zijn, de dingen pas duidelijk worden een dag van te voren en de spanning zit er goed in. Er zijn vaders die weer terug moeten, het geld raakt op en de onzekerheid maakt het moeilijk om in de toekomst te kijken en plannen te maken.

Wij maken al voorbereidingen dat ook ons gezinnetje uit elkaar gaat de eerste week van november. We zijn afgelopen week naar de Nl ambassade geweest om de laatste vragen te stellen en ik heb al een handtekening gezet op de paspoortaanvraag van Andrew. 

Ondertussen gaat het leven gewoon door voor de kinderen. Paul gaat morgen met zijn vriendinnetje Anna zwemmen. Andrew heeft weer een nieuwe huidziekte, het wordt warmer hier in Nairobi en de muggen beginnen weer te vliegen.

Hieronder de "Causelist van de High Court" van 28 september. We staan erop als nummer 105 A.T. en er staat boven "will be delivered on notice". Dat betekent, niet vandaag maar het wordt nog bekend gemaakt wanneer wel, een dag van te voren dus. We hadden ook nog even hoop dat Meneer Barasa de zaken over zou nemen  maar hij is geen rechter maar een soort register clerk. 

Dit alles ter info, meer weten wij nu ook niet.    

HIGH COURT - MILIMANI LAW COURTS

28TH SEPTEMBER 2012

FAMILY DIVISION

3RD FLOOR

I.N. BARASA (D.R.)

COURT ROOM NO. 46

9.00 A.M.

MENTION

1.    HCA 13/2011     Peter Pfister vs. Mary Njoki

NOTICE

TAKE NOTICE THAT THE FOLLOWING RULINGS AND JUDGMENTS WILL BE DELIVERED ON NOTICE.

1.    ADOPT.  128/2011In the matter of Adopt. of Children: Re: M.M.

2.    ADOPT. 110/2012 In the matter of Adopt. of Children: Re: G.H.Z.

3.    ADOPT. 126/2012    In the matter of Adopt. of Children: Re: R

4.    ADOPT. 135/2012  In the matter of Adopt. of Children: Re: H.R.

5.    ADOPT. 29/2012     In the matter of Adopt. of Children: Re: A.N.

6.    ADOPT. 79/2012    In the matter of Adopt. of Children: Re: F.M.

7.    ADOPT. 49/2012    In the matter of Adopt. of Children: Re: N.N.I.

8.    ADOPT. 105/2012    In the matter of Adopt. of Children: Re: A.T.

kom op broertjes, op de foto

En nu stoer kijken

ik wil tanden zien!

Lake Naivasha resort

Met onze inmiddels vaste reisgenoten Ingrid, Frank, Bette en Simon wilden we een lang weekend weg. Om Paul vrij van school te krijgen  moesten er een aantal regeltjes gevolgd worden. Schriftelijk akkoord vragen, de reden van verzuim doorgeven e.d. De Nederlandse School is een stuk strikter geworden dan in 2009. Ook om andere redenen is het helaas een minder gezellige plek geworden. Maar met de belofte van huiswerk maken en de brief ondertekenen mocht het.

Na vele opties besproken te hebben en diverse reisburo's te hebben bezocht is de keuze gevallen op Lake Naivasha Resort. Lake Naivasha is lekker dichtbij en toch een heel ander landschap. Na weer een prachtige rit, Ingrid had gekozen voor de oude weg aan de bovenkant langs de Rift, kwamen we anderhalf uur later aan. Een prachtig gazon met speeltoestellen en 2 echte boten op de wal om op te klauteren. Heerlijk huisje met een grote veranda en uitzicht op het gazon.

's Middags besloten een boottochtje te maken en toen we aan het wachten waren op zwemvesten in het acasiabos hoorden we gekraak. Was het wind die met de takken speelde of een paar aapjes?? Nee, een grote boom viel om. Ingrid kwam het eerst bij uit de surrealistische droom en schreeuwde: "Weg hier, de boom valt"!! Zij pakte Simon en we moesten ons snel uit de voeten maken. Hier helpt geen zwemvest tegen... Met een klap stortte de boom naast ons neer! Nog nooit meegemaakt dat  een boom omvalt zonder aanwijsbare reden en dan ook nog zo dichtbij! 
Met het boottochtje hebben we van heel dichtbij kiboko's gezien. Ook de zeearend, giant kingfisher, pelikanen en andere volgels waarvan ik de naam niet heb onthouden kwamen voorbij. Toen we terug waren en ons bomenavontuur vertelde aan het personeel reageerden ze verlegen en zeiden: "We've heard, yes". Waarschijnlijk omdat ze zich geen houding wisten te geven.
Zaterdag na het ontbijt (met pannenkoekjes, wat Andrew héél gelukkig maakt!) zijn we gaan zwemmen in het zwembad met een wolkeloze hemel en de zon recht boven ons. Helaas ging het na het eten hard regenen en zag het er niet naar uit dat het snel droog zou worden met een eindeloos grijze hemel zoals we in Nederland kennen. Daarom zijn we in de auto gestapt om naar Crater Lake te gaan, zo'n 25 kilometer verderop. Hier was geen spatje regen gevallen en was het een hete dag. Bijzonder zo'n micro klimaat te zien. Ingrid wist uit een boekje dat de pH van het meer in de vulkaan 11,5 is en dat er alleen een alg kan leven die het meer een aparte blauw/groene kleur geeft. Helaas was het net als Lake Naivasha uitzonderlijk hoog water en daardoor was het water bruin. Al met al een mooi tochtje en imposant uitzicht vanaf de rand van de krater.

Zondag wederom met de boot naar Crescent Island gegaan. Dit is een schiereiland in lake Naivasha. Hier zijn voor de film Out of Africa dieren gebracht zoals giraffen, gnoes, zebra's, waterbuffels,  Thompson- en Grant gazelles. Je kan hier, onder leiding van een gids, tussen de dieren wandelen. e komt heel dichtbij en loopt tussen de dieren. We liepen naar 2 zittende giraffen, (nog nooit zittende giraffen gezien. ook niet op T.V. in een documentaire ) en we kwamen tot op 10 meter. Pas toen we nog dichter erlangs weg liepen stonden ze op en stapten gracieus weg. Een heel bijzondere ervaring!
Na de lunch in de auto gestapt richting Nairobi. Een heel lekker vakantie weekend met z'n allen!

Van onderen!!

Zonnebrillen passen voor de trip

Vrienden poseren aan de rand van de krater

Afdaling over losse stenen

David Attenborough, Eat your heart out!

zaterdagochtend activiteit

Ondanks dat het hier leven met de dag is zijn er toch een paar vaste activiteiten in ons leefpatroon gekomen. Wat rust en regelmaat zeg maar. Op Zaterdag ochtend mag Els uitslapen, een zwaarwegend vast punt in de week die gekoesterd wordt. Andrew kruipt dan 's ochtend aan mijn kant in het bed en fluistert zonder Mama wakker te maken dat hij een boterham met pindakaas wil. Als ik niet onmiddellijk het bed uitspring om aan zijn wens gevolg te geven dan herhaalt hij dit een paar keer. Dit moet hij wel eens langer volhouden maar dat vindt hij geen probleem.
Dan is het boterhammen maken met melk en dit mogen ze dan voor de T.V. opeten. Daarna kleren aan en de laarzen. Met laarzen mag je springen in plassen! We gaan dan de auto wassen!
In Nederland is een deel van bevolking op de zaterdagochtend bezig met deze traditie maar daar deed ik in Wijchen niet aan mee. Hier laat je het night-guard doen voor 100 Ksh of je laat het de huishoudster doen.
Maar om toch een beetje Nederlandse cultuur te etaleren maken we er een waar spektakel van.

De auto wordt voor de ingang van blok C gezet, de emmer gevuld uit het kraantje op het parkeerterrein en dan gaat de stereo op 10. Met bekertjes wordt de auto natgemaakt en dan komen de lappen. Paul gaat minutieus een plekje doen van 10 bij 10 centimeter. Andrew gooit zo hard mogelijk water tegen de auto zodat het lekker spettert. Ook gooit hij de lappen op of over de auto heen. Paul is tegelijkertijd aan het zingen en dansen en Andrew schatert. Hierbij trekken we veel bekijks, de Keniaanse bewoners vinden het maar niks, de huishoudsters en guards moeten er om lachen en de adoptieouders die langs druppelen maken een praatje.

Meestal houden we deze activiteit wel een uur of 2 vol. Genoeg tijd voor Els om rustig uit te dutten en de auto wordt er zelfs op sommige plekken ook schoner van.

Onze procedure

De trouwe lezer weet dat we hier in Kenia blijven tot onze rechter Mugo het behaagt om de Judgement te tekenen. Tijdens 2de Court heeft ze de datum gezet op 28 september met de belofte als het eerder kon dan zou ze dat proberen. Daar zei onze advocaat van: "hogwash". Ik kende de uitdrukking niet maar hoefde er niet naar te vragen. Een paar weken geleden las ik de krant waarbij een stuk over de "vetting board" van de High Court mijn aandacht trok. Hierbij stonden rechters van de High Court die gecontroleerd zouden worden op onregelmatigheden door een commissie. De datum waar onze rechter zelf in de banken moet zitten is 27 september.

Nadat ik de advocaat had ingelicht (niet andersom!) zijn we nu een paar weken verder en gaat de rechtbank volgende week weer open. We hebben zoveel mogelijk info proberen te vergaren wat dit voor een invloed kan hebben op ons proces. Meerdere advocaten zeggen dat ze ontslagen gaat worden en dat de vetting board 2 tot 4 weken doet over de uitslag. In de tussentijd moet ze haar werk blijven doen tenzij ze "to depressed" is. We hebben gepraat met de advocaat of we nu al wat konden doen. Dit vroeg wat overreding maar nu gaat de advocaat vragen aan de administratie/deputy registry of de notities van de rechter klaarliggen. Verder gaat hij proberen te vragen of de Judgement naar voren gehaald kan worden.

Er kunnen nu 3 dingen gebeuren volgens de info die we nu hebben:

• De rechter tekent, op tijd of eerder(hogwash?) 
• De rechter tekent niet maar de rechter die gaat vervangen gaat de Judgement tekenen naar de aantekeningen van Mugo.
• De nieuwe rechter vindt de aantekeningen niet goed en we moeten 2de court overdoen.  

Waarschijnlijk betekenen de laatste 2 mogelijkheden dat ons vertrek weer uitstel krijgt, dus we hopen op de  eerste mogelijkheid. Vooral ook omdat ik de eerste week van november terug moet naar Nederland en dan blijft Els achter met onze twee zonen.
De laatste weken moet er veel geregeld worden. Het verkrijgen van een Court order, daarna Court certificate. Deze moeten gelegaliseerd worden door "Foreign Affairs" en de NL ambassade. Kopieen hiervan  moeten gelegaliseerd worden door de advocaat, hiermee kun je de aanvraag voor Certificate of Conformity doen. Als deze klaar is kun je het paspoort aanvragen die nog gestempeld moet worden door "Immigration". Bijna elke stap duurt een week en je moet oppassen dat er niet opeens spelfouten of een verkeerde geboortedatum in komt zoals ons gebeurde in 2009.
Daarna kun je je vliegtuigticket regelen.
Niet echt handig als je met 2 aandachtvragende zonen regelmatig naar bureaucratische instellingen downtown moet. We hebben gezien bij andere stellen dat dit behoorlijk veel stress met zich meebrengt.

Voorlopig hebben we hier nog geen last van en genieten we onze tijd met Paul en Andrew. Zoveel tijd samen heb je Nederland niet. Hopelijk kunnen we ons avontuur gezamenlijk afsluiten. 

favo vriendje bij favo plekje, de giraffen

zoek ik avontuur of ben ik avontuur?

cadeau's bij de chinees uitpakken

Eigenlijk istie van Paul, maar...die is er nu niet 

onze puzzelkampioen

Middenstand

We hadden een volle dagbesteding gepland. Els zou met Diane naar Jukumu Letu gaan in Ngong town. Dit is een project voor opvang van kinderen van werkende moeders in de slum en waar ze huisnijverheid aanbieden om dit te betalen. Ik zou met Ingrid en ieder 1 kind op jacht gaan naar manden. Deze manden hebben we wel eens aan de kant van de weg gezien en kun je meenemen als zijnde koffer. Alleen heb je langs de kant van de weg niet zoveel keus en zijn ze niet zo schoon meer. En voor mijn idee om 2 manden te kopen die net verschillend in grootte zijn zodat ze precies in mekaar passen heb je een ruimer aanbod nodig.

Bij Viking house zou de mandenwinkel zijn. Aan de Waiyaki Highway vonden we de Viking house met de mandenwinkel. Ook dit is een project om geld te genereren voor minderbedeelden.
Een huiskamergrote winkel overvol met manden. En ik wilde 2 grote en die liggen in de hoek onderop dus op het oog zoeken en stapelen. De mooiste mandentorens hebben we gemaakt tot ik 2 perfect passende had gevonden. Ik mocht niet onderhandelen maar kreeg honderd bob korting.

Op de weg terug waren we bijna thuis toen ik een telefoontje kreeg van Els. Er was wat gebeurd en daardoor kon ze de volgende afspraak niet halen of ik..... Hierbij draaide ik de Riara road op en werd aangehouden door de sterke arm van de wet. Bellen en rijden is verboden en ik moest mee naar het bureau en morgen zou ik voor de rechter moeten verschijnen. Hier had ik al wel verhalen over gehoord en nu was ik aan de beurt. Eerst volgde de onderhandeling of Ingrid en de kinderen uit mochten stappen. Dat mocht maar Andrew wilde eerst niet mee, hij voelde de spanning natuurlijk wel. Daarna stapten 2 agenten in en moest ik mee naar het bureau. Nog geen 100 meter later belde Els weer, agent John greep deze gelegenheid met beide handen om mij aan de kant sommeren. Bij het terugbellen vertelde Els dat Diana was bestolen van 2000Ksh in de matatu.  Ze hadden niet zo'n zin meer om terug te gaan met de matatu. Hier kon ik vertellen dat ik ook bestolen zou worden  maar dat ik nog niet wist hoeveel. Els en Diane zouden proberen toch op eigen kracht terug te komen. Het gesprek met de politie begon met de vraag of ik een andere oplossing wist dan naar het bureau, daar heb ik natuurlijk heel verbaasd op gereageerd. Toen ging het gesprek van 10000 naar 5000 naar 3000 en toen begon ik mij bezorgd te maken om Andrew en besloot dit maar voor lief te nemen. Daarna mocht ik ze weer terugbrengen en kon ik verder. Bij Ingrid hebben we even een boterham gegeten om het voorval te laten bezinken. Els en Diane waren gearriveerd zonder kleerscheuren bij hun volgende afspraak, waarbij ze voorin mochten zitten naast een gezellige rasta chauffeur.

2 mooie manden, een goede dagbesteding en 2 sterke verhalen erbij, al met al en goede dag voor de middenstand.  

grooote vliegtuig naar Nederland

Wie wil er een koekje?

Niet voor nou maar straks in November?

 

school gaat weer beginnen

Na 7 weken heerlijke vakantie waarbij de jongens elkaar een stuk beter hebben leren kennen gaat het harde leven weer beginnen.
Voor Paul begon het dinsdag met een opening gekleed als op de Olympia berg. Dit valt nog niet mee als je als adoptiefamilie hier zit. Het is niet zo dat je uit de kast even wat oude spullen kan trekken en dan gaan verknippen tot het juiste resultaat. Simpele dingen en flink promoten is dan het concept!
Een t-shirt van Han  met een riem en een koele Numibische huidskleur eronder (zie Asterix).

De juf vertelde een verhaal over hoe het er toen aan toeging waarbij de kinderen de sporten moesten uitbeelden.
Aan het eind het dreigement dat de sluiting van het thema, moderne spelen zouden zijn waarbij ook de ouders met sportkleding moeten aantreden.
Paul mocht het hulpje van de juf zijn omdat hij de klas al kent. Dit vond hij prima en trots heeft hij heel wat kinderen geholpen.

Voor Andrew begon de school op woensdag. Het plan is om hem 2 ochtenden per week naar school (peterspeelzaal) te brengen. Hij heeft het er al weken over en we hebben samen de dagen weggeteld. In januari heeft hij 6 weken school al mogen meemaken in het tehuis in Bukura. De laatste dag wilde hij toch niet maar met lichte overreding ging het zonder drama.

Het leven wordt wel zwaarder met 2 kinderen

Op de Olympia berg

Allemaal op de foto met de vlam

Afrekenen net als bij de Nakumatt

Dag Mama!!

We zijn er een half uurtje bijgebleven en het spelen begon in de zandbak buiten. Daarna waren (bekende) huishoudelijke activiteiten in. Hij heeft gekookt, zijn rugzak gewassen, en van alles afgerekend met de kassa. Het zingen vond hij minder leuk, de kinderliedjes zijn lang zo leuk niet als de liedjes op de USB stick. Geef Andrew maar "Daddy cool" of "We will rock you" , dan zingt hij uit volle borst mee en we hebben het al eerder gehad over zijn goede longen. We hoeven de toeter in de auto niet te gebruiken maar draaien het raampje los....Het laatste halfuurtje hebben we weer meegemaakt en Andrew had ons niet gemist. Wat hij wel een beetje moeilijk vindt is dat in het speelkwartier hij met Paul gaat spelen maar dan gaat Paul al na een kwartier weer de klas in. Je merkt het niet zo aan hem maar hij vindt het toch wel spannend en wil als we naar huis gaan niet meer naar school. Gelukkig verandert dat na een paar uur al weer.

simple cake

Mijn verjaardag kwam eraan en we hadden wat problemen met cadeautjes verzinnen. Daarom het geweldige idee om met z'n allen een cake te gaan bakken. Daarna deze te glazuren en een topping toe te voegen. Samen naar de Nakumatt, verzinnen en kopen van de juiste ingrediënten. Op de dag zelf kwamen we bij navraag erachter dat we het verkeerde meel hadden gekocht dus, hop, nog een keer naar de Nakumatt. Gelukkig hadden Tom en Monique nog een handmixer want dat is handig en hadden we niet. Om de inzet nog wat te verhogen hadden we Frank en Ingrid uitgenodigd, samen met Bette en Simon om de cake te komen proeven.
Het deeg mixen ging moeizaam maar met wat volharding leek het wat. Daarna kon het deeg in de bakvorm en in de oven. Deze oven warmt niet erg goed op en moet je eerst op maximum zetten. Alleen na 5 minuten viel de stroom uit. Paul probeerde met zijn hete adem nog de oven op temperatuur te houden, maar gelukkig duurde de stroomuitval maar 10 minuten. We hadden nog goede hoop en na een tijdje begon het heerlijk te ruiken. Na de extra 10 minuten kon de cake eruit en.....bleek deze zwart en plat. We hadden nog een kwartiertje voor de visite en dus ging ik als de weerlicht naar de Junction Mall. Els had daar een simpele cake zonder toppings gezien voor maar 400 Ksh. Dit was niet in een winkel maar rond de trap staan vitrines met een behulpzame dame erachter. Na 3 rondjes eromheen met on-Keniaanse spoed zag ik alleen kant en klare taarten voor 2400 Ksh. Daarom maar even vragen aan de behulpzame dame: "Do you have just a simple cake? Ze antwoorde met een verbaasde:"simplecake??". Ik zei:"Yes, just a simple cake without toppings". Haar uitdrukking veranderde niet en ze zei nog een keer :"simplecake??" Hierna wees ik op de vitrine en zei: "You had a simple cake yesterday in your display". Zei zegt :"This is the display".  Ik: "Yes I know but you don't have any cake. Hierna loste ze de babbelonische spraakverwarring op met te zeggen :"This is all we have".  Gelukkig vond ik een paar kraampjes verder een simpele carrotcake en kon met gezwinde spoed huiswaarts.
Frank zei toen hij binnenstapte:" Gaan jullie het huis verkopen, het ruikt hier zo lekker". Met het verhaal en het  resultaat als illustratie kwam arme Frank niet meer bij.
Het werd een gezellige middag met carrotcake met eigen topping.

zwart en plat

Maar het ruikt lekker

Zoek de aap, zou die de cake ruiken?